Μια ξεχασμένη οικονομική αδικία σε βάρος των κατοίκων της Κοζάνης και της Πτολεμαΐδας.

Μια ξεχασμένη οικονομική αδικία σε βάρος των κατοίκων της Κοζάνης και της Πτολεμαΐδας. 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ FAIRNESS.

 
Όπως είναι γνωστό, ιδίως στην χώρα μας, η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης
συντελεί μεταξύ άλλων στην εδραίωση της αδικίας.

Έτσι επωφελούνται αυτοί που αδίκησαν και
βουλιάζουν στη μοίρα τους και στη μιζέρια τους οι αδικημένοι. Η σκόνη του χρόνου επικάθεται
στη ζυγαριά της δικαιοσύνης, θέλει δουλειά πολλή για να ξαναζυγίσει. Περνούν τα χρόνια, οι
αδικημένοι μοιραία φεύγουν για τον άλλο κόσμο ή ξεχνούν την αδικία αυτού του κόσμου από
φυσικά ή μη αίτια, οι κληρονόμοι τους διπλοσκέφτονται τα έξοδα και την ταλαιπωρία και τα παρατάνε. 

Οι αδικήσαντες επιχαίρονται και οι κληρονόμοι τους αποκτούν οφέλη από την
κληρονομηθείσα αδικία, οι πιο πολλοί μάλιστα από αυτούς μη γνωρίζοντας ή μη θέλοντας να
ψάξουν περαιτέρω τα της αδικίας των γονέων τους. Αλλάζουν οι δικαστές, όσοι είχαν δουλέψει
τις υποθέσεις μετατίθενται, προάγονται ή αποχωρούν, ξεχνούν ή χάνουν το κουράγιο τους οι δικηγόροι, χάνονται οι μάρτυρες. Τα γραπτά μένουν, αλλά δεν μιλάνε από μόνα τους. 

Μια σοβαρή οικονομική αδικία, ένα σοβαρό οικονομικό αδίκημα σε βάρος βιοπαλαιστών και συνταξιούχων καταθετών της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δυτικής Μακεδονίας συντελέσθηκε ΠΡΙΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ από την Τράπεζα της Ελλάδος. Θυμάται κανείς σήμερα κάτι γι’ αυτό το οικονομικό αδίκημα; 

Εκατόν πενήντα οικογένειες από την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, επειδή κάποια στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος αποφάσισαν -αυθαίρετα, χωρίς αιτιολογία και αντίθετα με την γνώμη του αρχικού εκκαθαριστή- ότι τα χρήματα που είχαν καταθέσει στην Συνεταιριστική τους Τράπεζα, με εξάμηνη ή τρίμηνη προθεσμία, κάποιοι απλοί άνθρωποι της περιοχής (χρήματα προερχόμενα κυρίως από το εφ’άπαξ τους) είχαν επενδυθεί σε μερίδια της Τράπεζας, τα οποία έχασαν την αξία τους όταν η Τράπεζα τέθηκε σε εκκαθάριση. Και αυτό παρ’ όλο που σύμφωνα με τον τίτλο που είχαν στα χέρια τους οι καταθέτες, ο οποίος επιγραφόταν με κεφαλαία γράμματα «ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ», τα χρήματα αυτά ήταν επιστρεπτέα στο σύνολό τους στην προθεσμία που είχε τεθεί. Αλλά και πριν από αυτήν την προθεσμία, αν ο καταθέτης αποφάσιζε πρόωρα να «σπάσει» την κατάθεση, εδικαιούτο με βάση τον τίτλο να λάβει το σύνολο του ποσού που είχε καταθέσει, χωρίς ποινή.

Τι κι αν -μετά από επτά ολόκληρα χρόνια- το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαίωσε τους
καταθέτες (ΣτΕ 1713/2020) και ακύρωσε την απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδoς λόγω
έλλειψης αιτιολογίας; Τι κι αν μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια το Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας
δικαίωσε τους καταθέτες (ΕφΔυτΜακ 21 και 22/2021) κρίνοντας ότι οι καταθέσεις τους πρέπει
να επιστραφούν; 

Τι κι αν έγιναν ερωτήσεις και αναφορές στην Βουλή των Ελλήνων; 

Τι κι αν οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις έδωσαν υποσχέσεις ότι θα λύσουν το πρόβλημα; Η Τράπεζα της
Ελλάδος με συνεργούς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την ιδιωτική εκκαθαρίστρια εταιρία που η ίδια όρισε, δρώντας ως αδιαφανές κράτος εν κράτει, επανέλαβε (2021) εμμονικά την ίδια απόφαση και πάλι χωρίς αιτιολογία, άσκησε δε και αναίρεση στον Άρειο Πάγο, για να καθυστερήσει κι άλλο την απονομή της δικαιοσύνης.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, οι 150 οικογένειες της Κοζάνης και Πτολεμαΐδας με μέσον όρο

καταθέσεων κάτω των 30.000 € (τριάντα χιλιάδες ευρώ, για τέτοια ποσά πρόκειται!)
εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στις αποταμιεύσεις τους (αλήθεια, πόσα εκατομμύρια
έχει κοστίσει η εκκαθάριση της τράπεζας από το 2013 μέχρι σήμερα; ).

Και τα χρόνια περνούν. 

Και η αδικία σταδιακά εδραιώνεται.

Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2024
Για την FAIRNESS-GREECE
Γιώργος Μεντής