Δικέφαλος αετός αδιαμφισβήτητα ένα σύμβολο των Ελλήνων.

Πόσο Ελληνικό σύμβολο είναι ο δικέφαλος αετός και τι μας έμαθαν στο σχολείο. 

Ακούω πολλούς να μιλάνε για τους αρχαίους Έλληνες και ότι πίστευαν σε παραμύθια μύθους ( μύθος= ιστορία) ας δούμε κάτι χαρακτηριστικό πως έχουν μπερδευτεί κάποιοι μέσα στην άγνοια τους και την προπαγάνδα εναντίον του Ελληνισμού. 

Ο δικέφαλος αετός είναι ένα αρχαίο σύμβολο το οποίο έγινε σημαία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ( Βυζάντιο) στα χρόνια του Ισαάκιου Κομνηνού (1057-1059) ο οποίος καταγόταν από Οίκο της Παφλαγονίας, όπου στην πόλη Γάγγρα υπήρχε ο θρύλος της ύπαρξης φτερωτού αετόμορφου και δικέφαλου θηρίου (γνωστού ως Χάγκα), το οποίο και κοσμούσε το θυρεό του κτήματος της οικογένειάς του στην Καστάμονη.

Τι μας μάθανε στο σχολείο όμως, ότι ο δικέφαλος αετός κοιτούσε σε Ανατολή και Δύση στην Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη ( δηλαδή στις δυο έδρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Ανατολικής και Δυτικής). Το ίδιο ακριβώς έμβλημα χρησιμοποίησε και το Οικουμενικό Πατριαρχείο (προσθέτοντας του μία ποιμαντορική ράβδο στο αριστερό του πόδι και ένα αυτοκρατορικό σκήπτρο στο δεξί), απ’ όπου το οικειοποιήθηκαν οι Φράγκοι και οι Έλληνες το 1204 με την πρώτη άλωση της Πόλης.

Τότε άρχισε να χρησιμοποιείται από το Θεόδωρο Λάσκαρη Α΄ (1204-1222) στη Νίκαια, το παράλλαξε όμως ο Ιωάννης Γ΄ ο Βατάτζης (1222-1254), προσθέτοντας ρομφαία στο δεξί του πόδι και υδρόγειο με σταυρό στο αριστερό πόδι του αετού, ενώ παράλληλα μεγάλωσε τις πτέρυγες του και το ράμφος του έγινε ανοικτό, με τη γλώσσα του να κρέμεται, σημάδι της επιθετικότητας του. Η σημαία αυτή διατηρήθηκε μέχρι τις 15 Αυγούστου 1261, όταν ο Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1261-1282)ο οποίος και είχε την τύχη να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη προσέθεσε κορώνα πάνω από τα δύο κεφάλια του αετού, στοιχείο το οποίο διατηρήθηκε μέχρι και τη μοιραία εκείνη Τρίτη στις 29η Μαΐου 1453, όταν ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής (1432-1481) έπειτα από προδοσία διαρκείας κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως η σημαία του Βυζαντίου ( Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) είχε αλλάξει πολλές φορές. Αρχικά, το Βυζάντιο χρησιμοποιούσε τη ρωμαϊκή σημαία, που σύμφωνα με την παράδοση σχεδίασε ο στρατάρχης Μάριος (157-86 π.Χ.) και έφερε την ονομασία σίγκνουμ (signum). Η σημαία αυτή, η οποία ήταν κόκκινη και έφερε ασημένιο αετό με ανοικτές φτερούγες και… χρυσούς κεραυνούς στα νύχια του, αποτελούσε ίσως το μοναδικό πράγμα που δεν άλλαξε στην πολυτάραχη Ρώμη, η οποία άλλαξε τόσες μορφές πολιτεύματος και υπέφερε αιματηρές και απειλητικές εμφύλιες και πολεμικές συγκρούσεις.

Η μοναδική τροποποίηση που έγινε στη ρωμαϊκή σημαία μέχρι τότε ήταν να μεταβληθεί το χρώμα του αετού σε χρυσό και, ταυτόχρονα, να στερηθεί τους κεραυνούς του κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.). Οι βυζαντινοί ονόμαζαν την κόκκινη αυτή σημαία φοινικίδα, λόγω ακριβώς του χρώματος της.

Η πρώτη καθαρά βυζαντινή σημαία σχεδιάστηκε το 312 μ.Χ., όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος (306-337), προετοιμάζοντας το στρατό του για να αντιμετωπίσει τον τύραννο Μαξέντιο, είδε θεϊκό οιωνό, ένα φωτεινό σταυρό να λάμπει στο μεσημεριανό ουρανό με την επιγραφή «EN ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», τερματίζοντας τη χρήση της (ειδωλολατρικής) ερυθράς σημαίας με τον αετό.

Τον δικέφαλο αετό τον χρησιμοποίησαν ως σημαία στην συνέχεια και άλλοι όπως η Ρωσική Αυτοκρατορία διάφορα τευτονικά και φράγκικα κρατίδια και η Αλβανία σήμερα. 

Ο διπλός αετός εμφανίζεται στη Ελληνική μυθολογία με το πέταγμα των δύο αετών του Δία που του έδειξαν ότι οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης. Σε διάφορα ευρήματα των Μυκηνών και στην Σπάρτη βρέθηκαν οι δίδυμοι αετοί να στολίζουν χρυσά κοσμήματα και πόρπες από ελεφαντόδοντο.

Βασισμένος σε μύθο λοιπόν και ο δικέφαλος αετός και φυσικά υπήρχε στην Ελλάδα χιλιάδες χρόνια πριν. 

Μη γνωρίζοντας την πραγματικότητα κάποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν την ιστορία μας και αυτό είναι το λιγότερο εγκληματικό για τις επόμενες γενιές αλλά και την μνήμη των προγόνων μας